Reizigers

[yuti]

De naam (ren) is één van de zeven elementen die het leven vormt in het Oude Egypte.
Als gescheiden elementen symboliseren ze de opstanding of het leven na de dood.
Het kennen van een naam gaf je macht over iemand.
Het vernietigen van een naam had verstrekkende gevolgen.

Waarom zetten reizigers, zelfs vandaag nog, hun naam op monumenten?
Om niet in de vergetelheid te geraken?
De drang naar onsterfelijkheid zit nu eenmaal ingebakken in de mens.

Driehonderd jaar geleden was dat niet anders.
Zo vond ik in Karnak op de eerste pyloon de naam Carlo Vidua.
Het is een naam die je ook kan vinden op andere gebouwen zoals het Ramesseum.
Nog nooit had ik van die man gehoord, dus zocht ik het op.






Carlo Vidua werd geboren op 28 februari 1785 te Casale Monferrato (Italiaanse regio Piëmont) als kind van graaf Pio Geolamo en Marianne Gambera.
Op 27 december 1819 kwam Carlo Vidua aan in Egypte, waar hij ongeveer een jaar verbleef. Tijdens zijn verblijf in Egypte kopieerde hij inscripties,
beschreef vele gebouwen, onderzocht tempels en maakte plannen. Veel van zijn werk is echter verloren gegaan.
Hij stond in nauw contact met de aristocratie uit zijn tijd. Hij genoot van het gezelschap van edelen en geletterden, getuige hiervan een brief uit Cairo
gedateerd op 7 augustus 1820, waar hij zich richtte tot de markies Balestrino om hem te informeren over een aantal dozen met antiek dat hij naar Italië
verstuurde: "Vier dozen met stenen, twee grafstenen, een paar boeken, een paar Egyptische oudheden en wapens uit het binnenland van Afrika.
Hij verkocht zijn eerste antieke verzameling aan de koning van Savoie en in Turijn staan er mooie stukken van hem tentoongesteld.
Hij was van plan om deel te nemen aan de Frans-Toscaanse expeditie. Het bood hem de gelegenheid om samen te werken met o.a. Champollion, maar tegen
de tijd dat deze expeditie startte was hij al op reis naar West-Indië.
Carlo Vidua stierf in Ambon ten gevolge van fatale brandwonden en gangreen bij het observeren van een vulkaan op het eiland Celebes.


Uit het boek "Carlo Vidua Viaggiatore e collezionista"

[Jef]

Casale Monferrato laat ik nou daar 28 jaar geleden 14 dagen geweest zijn. ( er worden daar diepdruk persen gemaakt door de firma Cerutti)
Als ik dit toen geweten had was ik zeker op zoek gegaan naar zijn geboorte huis. Heel af en toe spreek ik nog wel eens iemand die daar woont en werkt. Als de gelegenheid zich voordoet zal ik eens informeren naar deze Carlo Vidua. Misschien wel leuk om te horen of men hem daar nog kent. ( beroemd is)

[yuti]

Carlo Vidua volgde een artistieke opvoeding, studeerde burgerlijke en militaire architectuur en reisde door verschillende landen. In Egypte bezocht Vidua o.a. Alexandrie, Aboesir, Rosetta, Cairo, Thebe, Aswan en Nubië. Informatie over deze reis is te vinden in negen brieven en in ‘Voyage au Levant’ . Zijn nagelaten graffiti zijn niet min en we vinden ze doorheen gans Egypte.
Michel Dewachter in BIFAO 69 (1969), p. 171-189 - Le voyage nubien du comte Carlo Vidua (fin février-fin avril 1820) geeft een inkijk in het leven van deze veelzijdige man.

[Philip Arrhidaeus]

Yuti schreef: "Zo vond ik in Karnak op de eerste pyloon de naam Carlo Vidua.
Het is een naam die je ook kan vinden op andere gebouwen zoals het Ramesseum."

Mogelijk bedoel je deze graffiti naast de zonen van Ramses II, eerste foto hieronder,
Porter & Moss p.437, (13), op plan XLII.

En nog een in de Kapel van de bark van Amon in de tempel van Seti I op Thebe West, tweede foto hieronder,
Porter & Moss p.414, XIII, op plan XL.

http://www.griffith.ox.ac.uk/topbib.HTML

Weet jij Yuti waarom de familienaam van Carlo Vidua uitgekrast of beschadigd werd?

[yuti]

Geen idee waarom zelfs de ganse naam niet werd uitgewist. Dat doet me denken aan de maand februari van dit jaar, toen ik in de vallei der Koningen iemand zag krabben aan een cartouche van een zekere Ramses. Binnen 100 jaar zullen ze het hebben over een damnatio memoriae uit een ver verleden i.p.v. aan een domme onverantwoorde toerist. En jammer genoeg zag ik er zelf zo meer dan één rondhangen.

[Philip Arrhidaeus]

... werd uitgewist. Dat doet me denken aan de maand februari van dit jaar, toen ik in de vallei der Koningen iemand zag krabben aan een cartouche van een zekere Ramses. Binnen 100 jaar zullen ze het hebben over een damnatio memoriae uit een ver verleden i.p.v. aan een domme onverantwoorde toerist. En jammer genoeg zag ik er zelf zo meer dan één rondhangen.

Inderdaad, veel mensen kunnen niet van de reliëfs afblijven. In Karnak tempel wou een toeriste voortdurend op de foto terwijl ze verschillende reliëfs aanraakte en erop aan het wrijven was. Gelukkig hebben de bewakers daar iedere keer op gesproken wanneer ik hen erop wees. Heb haar na ettelijke keren zo vriendelijk mogelijk zelf aangesproken en na een babbel bleef ze er van af... toch voor zover ik haar nog gevolgd heb.
Erger was het in Deir el Bahari waar drie jonge mannen aan de ingang van het Heiligdom even gingen testen "hoe goed die armpjes vast zaten", hoorde ik ze zeggen. (heb achteraf een foto gemaakt van het reliëf, zie hieronder) Toen ik hen vroeg om daarmee te stoppen, ging een van de drie gewoon door om met zijn nagel een stukje reliëf proberen van de muur af te halen. Mijn welgemeende opmerking daarop dat het misschien beter was om die duizenden jaren oude reliëfs met rust te laten zodat we er met zijn allen verder van konden genieten, ontlokte bij hem een voor hem wellicht erg doordachte conclusie: een bekende Engelstalige uitdrukking dat ik weg moest gaan en mezelf diende voort te planten. Toen heb ik, zo beslist mogelijk als een ouwe mens zoals ik zich nog kan opstellen, zijn hand van het reliëf weggehaald en eveneens een clichématige boutade naar voren gebracht: "zou je graag hebben dat ik dat ook bij jou thuis kom doen?" Dat deed het hem gelukkig, want ik kon me niet direct inbeelden wat ik verder zou ondernemen indien hij had blijven pulken. Waar is Zahi Hawass als je hem nodig hebt? Toch is hij me samen met zijn twee kompanen nog eventjes blijven stalken... kan ook zijn dat ze gewoon dezelfde route hadden als ik en plots meer tijd namen omdat ze zich eindelijk bewust waren van de schoonheid en de belangrijkheid van de reliëfs.
Maar het strafste was in het Louvre ooit, toen ik een grote potige familie erop duidde dat wellevende mensen niet op museumstukken gingen zitten - zelfs niet voor een foto. Terwijl ik dat laatste bedoeld had om mijn opmerking wat zachter aan te laten komen, kon niemand uit de groep ermee lachen... integendeel, even trekken en duwen bleek hun verweer te zijn. Zonder erg. Voelde me een beetje Howard 'eventually they saw reason' Carter.

[Philip Arrhidaeus]

Geen idee waarom zelfs de ganse naam niet werd uitgewist.

Heb nog wat gevonden over meneer Carlo Vidua.

Michel Dewachter, Le voyage nubien du comte Carlo Vidua (fin février-fin avril 1820), Bifao 69, 1971, p.171-189
http://www.ifao.egnet.net/bifao/69/
Naast een opsomming van zijn graffiti in Nubië, ook o.a. in Luxor… zoals op drie bovenstaande foto’s en nog eentje in Luxor tempel.
Dewachter schrijft op p. 182 over de voorbeelden die hij geeft van het verwijderen van de familienaam van Carlo Vidua dat het moeilijk te achterhalen is door wie dat gebeurde, “il est bien difficile d’attribuer à quelqu’un ce martelage”.

Maar hakten die vroege reizigers steeds zelf hun naam uit, vroeg ik me ook af. Is dat wel een karwei voor een gentleman of gelijkaardig? In het geval van Carlo Vidua toch niet altijd dus, want in een brief vertelt hij dat zijn Griekse drogman dit voor hem deed in Aboe Simbel.
Zie bovenvermeld artikel van Michel Dewachter op p.179.

(Eveneens in hetzelfde Bulletin d l’institut Français d’Archéologie Orientale:
Michel Dewachter, Graffiti des voyageurs du XIXe siècle relevés dans le temple d’Amada en Basse-Nubie, Bifao 69, 1971, p.131-169)

Over de graffiti van Vidua in Dendera:
Jochen Hallof, Besucherinschriften in den Tempeln von Dendera, Bifao 96,1996, p. 229-244
http://www.ifao.egnet.net/bifao/96/

Over het waarom van uithakken van familienamen op monumenten vond ik dit interessant om lezen, met vermelding van Carlo Vidua op p. 4, 6, 10,11:
Stéphanie Dord-Crouslé. Inscrire la mémoire de soi dans les lieux visités : pratique et réception des graffitis par les voyageurs du XIXe siècle. Sarga Moussa et Sylvain Venayre. Le voyage et la mémoire au XIXe siècle, Créaphis Éditions, 2011, p.321-337, 2011
https://halshs.archives-ouvertes.fr/hal ... 8/document

Specialist over graffiti Roger De Keersmaecker:
http://www.egypt-sudan-graffiti.be/
viewtopic.php?f=36&t=670

[Taa Seqenenre]

Heb nog wat gevonden over meneer Carlo Vidua.

Michel Dewachter, Le voyage nubien du comte Carlo Vidua (fin février-fin avril 1820), Bifao 69, 1971, p.171-189
http://www.ifao.egnet.net/bifao/69/
Naast een opsomming van zijn graffiti in Nubië, ook o.a. in Luxor… zoals op drie bovenstaande foto’s en nog eentje in Luxor tempel.
Dewachter schrijft op p. 182 over de voorbeelden die hij geeft van het verwijderen van de familienaam van Carlo Vidua dat het moeilijk te achterhalen is door wie dat gebeurde, “il est bien difficile d’attribuer à quelqu’un ce martelage”.

Maar hakten die vroege reizigers steeds zelf hun naam uit, vroeg ik me ook af. Is dat wel een karwei voor een gentleman of gelijkaardig? In het geval van Carlo Vidua toch niet altijd dus, want in een brief vertelt hij dat zijn Griekse drogman dit voor hem deed in Aboe Simbel.
Zie bovenvermeld artikel van Michel Dewachter op p.179.

Ik heb me dat ook dikwijls afgevraagd, hakten die reizigers echt zelf hun namen uit? In dit ene geval weten we van niet dus.
En het terug verwijderen van de naam: misschien was een drogman of iemand anders achteraf niet tevreden over Vidua en verwijderde hij en passant zijn naam?